Jak to się robi w Wielkiej Brytanii

Brytyjski rząd w ciągu ostatniego roku zamknął 1001 z 1795 istniejących serwisów rządowych, oszczędzając dzięki temu 92 miliony funtów.  O przyczynach tej decyzji, skutkach i analogiach do sytuacji w Polsce, można przeczytać w artykule autorstwa Piotra Waglewskiego – Brytyjski rząd policzył koszty i zdecydował, że zamknie 3/4 rządowych serwisów internetowych.

Z punktu widzenia osoby zajmującej się badaniami użyteczności, dostępnością i ergonomią ciekawe dla mnie było – w jaki sposób została zmierzona przydatność i jakość serwisów.

Decyzje administracji publicznej w Wielkiej Brytanii są przejrzyste, więc i raport i rekomendacje są dostępne do przejrzenia i pobrania na rządowych stronach:

• Reporting on Progress – Central government websites 2009/10 (wersja PDF)
• Measuring website costs (wersja PDF)
• Measuring website usage (wersja PDF)
• Measuring website quality (wersja PDF)

W najbardziej interesującym z powyższych, zbiorze rekomendacji o nazwie Measuring website quality, w części Core quality measures, autor zdefiniował pięć podstawowych celów, które powinny być mierzone przez organ administracji publicznej:

Central government organisations should measure the following on an ongoing basis:

• Delivery of site objectives
• User satisfaction
• Usability
• Standards compliance
• Editorial quality

In particular, central government organisations must measure user satisfaction via an online survey.

W przypadku niezrealizowania tych celów lub też niespełnienia innych warunków (określonych w pozostałych dokumentach np: zbyt wysokie koszty działania, duplikująca się treść, niska wartość treści) serwisy miały ulec zamknięciu do kwietnia 2010.

W ramach dokumentu, pojawiło się też odniesienie do serwisu Usability Toolkit rozwijanego przez Central Office of Infromation, któy stanowi przewodnik po użyteczności, z punktu widzenia “zwykłego rządowego użytkownika”. To bardzo przydatna incjatywa, godna przeniesienia na lokalny grunt.

Interesujące jest jak została zdefiniowana zgodność ze standardami. Poza bezpiecznie zdefiniowanymi “industry standards”, autor dzieła wymaga zgodności serwisów na poziomie AA w ramach WCAG 1.0 (co prawdopodobnie wynika z daty raportu – WCAG 2.0 został ostatecznie zaakceptowany w grudniu 2009) oraz zgodności z wewnętrzną (bardzo sensownie napisaną) normą PAS-78.

• The minimum standard of accessibility for all public sector websites is Level Double-A of the W3C Web Content Accessibility Guidelines. All new websites must conform to these guidelines from the point of publication.
• Public sector website owners must develop an accessibility policy according to section 6 of PAS 78, ‘Defining the accessibility policy for the website’.

A zgodność z przeglądarkami? Wszystkie, których używa więcej niż 2% użytkowników serwisu powinny być obsługiwane. Skądinąd, wymusza to nadal obsługę Internet Explorera w wersjach innych niż 7.0 i 8.0.

Testing with browsers and operating systems used by 2% or more of your users should lead to a reasonable level of browser support. This does not imply that browsers used by less than 2% of your users are unsupported. However, the 2% figure is a useful guide to where to spend time testing and fixing issues. Browsers used by 2% or more of your users must be tested, and any issues resolved.

Twórca rekomendacji wspomina też o sitemapach na potrzeby wyszukiwarek, obsłudze domen i subdomen i błędów braku strony.

Podsumowanie: Stworzone przez brytyjską administrację rządową dokumenty, zawierające przykłady, wzory i cele – są bardzo ciekawym i wartościowym zbiorem informacji do przeczytania i użycia. Aż kusi, by porównywać poziom wyedukowania i świadomości urzędników ze Zjednoczonego Królestwa do obecnego poziomu stanu wiedzy przedstawicieli biznesu w Polsce. O innych sektorach nie wspominając…